Wszyscy w koło narzekają, że ciągle brakuje im czasu. Brakuje im czasu dla rodziny, brakuje im czasu dla siebie, a nawet dla niektórych brakuje także czasu na prace.
Co się dzieje z tymi ludźmi, czyżby doba się skróciła?
.
Żyjemy w czasach niesamowitego rozwoju i pogoni za tym, czego jeszcze nie mamy.
Ludzie pracują po kilkanaście godzin dziennie, gonią za karierą i pieniędzmi zapominając, że życie to nie tylko praca i zdobywanie środków finansowych. Wydawałoby się, że nic nie możemy na to poradzić gdyż musimy iść z prądem, bo inaczej to nas przewrócą.
.
Czy na pewno jest tak, że mamy coraz więcej obowiązków?
Czy pracujemy więcej dla tego, że musimy więcej pracować? Gdzie tkwi problem?
.
Znam ludzi, którzy wydawałoby się z roku na rok pracują coraz więcej (coraz dłużej) a ich sytuacja materialna się nie poprawiła, powiedziałbym nawet się pogorszyła.
Może problem leży nie po stronie ilości pracy tylko po stronie jej organizacji?
.
Ludzie w rozmowach czy to prywatnych czy zawodowych ciągle narzekają, że świat rozwija się tak szybko, że trudno za nim nadążyć. Jest coraz więcej obowiązków a doba ma tylko 24 h. Nasuwa się pytanie – czy tak naprawdę powinniśmy za tym wszystkim nadążać?
.
Zauważyłem, że narzekanie na brak czasu stało się po prostu usprawiedliwieniem dla ludzi, którzy nagminnie mają problemy z wywiązaniem się ze swoich obowiązków. Stało się to dla nich swego rodzaju wymówką, która jest przez większość z nas akceptowana.
Przyznać trzeba, że życie rzeczywiście jest bogatsze niż kilkadziesiąt czy nawet kilkanaście lat temu, szczególnie w dużych miastach jest mnóstwo jak ja to nazywam „pożeraczy czasu”. To one faktycznie są odpowiedzialne za brak czasu a nie samo przyśpieszenie życia.
To ludzie, którzy nie potrafią zarządzać sobą w czasie pracy zawodowej czy też w życiu prywatnym są odpowiedzialni za brak czasu w swoim życiu.
.
Te wiecznie zmęczone osoby narzekające, że nie maja nawet chwili dla siebie, że nie mają czasu żeby odpocząć z reguły nie są to ludzie, którzy zajmują jakieś kluczowe stanowiska w dużych firmach, chociaż to oni powinni mieć najwięcej obowiązków związanych z ich odpowiedzialna pracą. Jakimś cudem mając naprawdę coraz więcej obowiązków i cały czas taką sama dobę do wykorzystania, potrafią oni wywiązać się ze swoich zadań i zawsze maja czas dla siebie.
I nie chodzi tu wcale o to, że zatrudniają oni asystentów czy sekretarki i wiele innych osób do pomocy, ale o to, że potrafią zorganizować swoją pracę i pracę swojego zespołu. Jest to wynikiem tego, że doskonale opanowali oni sztukę zarządzania sobą w czasie.
Ta umiejętność jest priorytetem ludzi odnoszących sukcesy w każdej dziedzinie.
Ktoś, kto potrafi precyzyjnie zaplanować swoje działanie, realizuje swoje zadania o wiele szybciej i jeśli dodamy do tego jeszcze większą konsekwencję to z pewnością odniesienie sukcesu jest o wiele bliższe niż u osób nieposiadających tej umiejętności.
Oczywiście nie wszyscy jesteśmy prezesami czy dyrektorami, ale tak samo rzecz ma się do każdego innego stanowiska czy zawodu.
Nie ważne czy jesteś kelnerką, czy księgowa, czy jesteś kierowcą czy górnikiem, jeśli nie umiesz zorganizować się w czasie to nic ci nie pozostało tylko narzekać na brak czasu.
.
Zastanówmy się w takim razie czy nasz problem z brakiem czasu nie leży w nas samych?
Jak możemy lepiej zorganizować swoja pracę nie tracąc czasu na rzeczy zbędne, które przeszkadzają nam tylko w działaniu?
I nie chodzi tu tylko o pracę zawodową, ale także o czas po niej, a może właśnie w szczególności o to, co robimy po pracy i jak wykorzystujemy ten czas.
.
Większość z nas zwyczajnie nie widzi ile z powodu braku logicznego zorganizowania się tracimy naszego cennego czasu. Wystarczy zamiast narzekać na swój los wziąć sprawy w swoje ręce i precyzyjnie zaplanować swoje działania.
To tak jak z pakowaniem walizki, osoba, która z przemyśleniem i starannie układa swoje rzeczy, pomimo że patrząc z boku robi to wolniej niż ktoś kto bez jakiegokolwiek planu wrzuca wszystko po kolej, ułoży do niej więcej rzeczy i w sumie w krótszym czasie.
.
Wynika z tego, że kluczem do sukcesu jest sztuka planowania i zarządzania sobą w czasie, poprzez wyeliminowanie zbędnych i nieprzemyślanych czynności.
Kiedy raz opanujemy tę sztukę to klasyczne zdanie, „kiedy wreszcie będę mieć chwilę czasu dla siebie” odejdzie do lamusa.
6 thoughts on “Czemu ciągle brakuje nam czasu?”
Czyli warto, WARTO zapoznać się z zasadą 80/20.
Stanisław jak zawsze…. uderzyłeś w z tematem, który jest najważniejszy i najcenniejszy w XXI wieku, a reszta to, już tylko EDUKACJA.
Planowania czasem można się nauczyć. 🙂 a więc do dzieła.
Warto, na pewno warto Piotrze.
Najsmutniejsze jest to, że jak mi się wydaje, mało mamy ludzi w swoim otoczeniu, od których tak naprawdę możemy się tego nauczyć. Totalny bałagan i brak organizacji w czasie można zauważyć na każdym kroku poczynając od “naszych przywódców” (politycznych) kończąc na zwykłych ludziach. Ludzie złych rzeczy uczą się bardzo szybko a tych dobrych z wielkim oporem.
Świetny tekst.
Ostatnio miałem przyjemność rozmawiać na podobny temat z człowiekiem, który jak to się mówi, z nie jednego pieca chleb jadł. Kiedy był w sile wieku (obecnie to człowiek po 70), pracował na roli. Powiedział mi, że kiedyś nie było komputerów, samochodów, kombajnów, kosiarek itd. Człowiek miał kosę, siłę w rękach, ale praca szła. I czas na przysłowiowego kielicha też się znalazł.
Dziś mamy te wszystkie udogodnienia, ale nawet nie mamy kiedy usiąść i napić się wódki w spokoju. Zastanawiałem się jakiś czas dlaczego tak jest? Winą za to nie powinniśmy obarczać “zabijaczy czasu”, bo nikt nas nie zmusza do korzystania z nich. Problem powstaje właśnie podczas planowania. Coraz mniej ludzi planuje swoje działania i stąd ten powszechny “brak czasu”.
Świetny artykuł, godny doprawdy polecenia.
Dzięki Łukasz za słowa pochwały i za świetny przykład chłopa pracującego na roli.
Ludzie ze wsi po dziś dzień radzą sobie wyśmienicie z organizacją pracy, chyba jak żadna inna grupa społeczna. Pomimo że na wsi życie także diametralnie sie zmieniło, technika wkracza do każdego obejścia, gospodarstwa są coraz większe więc pracy nie ubywa, ale nie znam rolnika, który narzekałby, że nie ma czasu na przysłowiowego kielicha. Oczywiście to tylko przykład, ale ludzie ze wsi naprawdę maja więcej czasu dla siebie i nie z powodu tego, że mniej pracują, wręcz przeciwnie.
Świetny artykół, naprawde godny uznania! W kazdym badz razie uwazam ze problem z czasem isnieje niestety u wszystkich ludzi… Ale kto chce cos osiagnac ten to osiagnie 🙂 Pozdrawiam!